Stel je voor, je geeft een training en bent al begonnen met je programma. Alle deelnemers luisteren aandachtig en dan komt Mathijs binnen. Enigszins luidruchtig zegt hij: ‘Sorry, sorry, druk op de weg!’ Hoe reageer je op zo’n deelnemer die te laat komt?
- Zeg je wat zakelijk: ‘Prima, fijn dat je er bent. Ga zitten. Ik was al begonnen en ga door oké?’
- Of zeg je hartelijk: ‘Joh, dat is ook wat! Het is weer ouderwets druk op de weg hè. Had je veel last van de file?’ Mathijs: ‘Ja, het was verschrikkelijk. Een ongeluk bij Gouda, ik heb me echt zitten verbijten. Ik houd er helemaal niet van om te laat te komen!’ Jij: ‘Vervelend is dat hè. En helemaal op de eerste dag. Ga lekker zitten. Fijn dat je er bent!’
Aardig en zakelijk lijkt prima
De eerste reactie lijkt voor de hand te liggen. Je gaat snel door met je programma en beloont zo de mensen die op tijd zijn. Daarmee geef je bovendien de boodschap af dat je het belangrijk vindt dat deelnemers op tijd komen. Een fijne norm om met elkaar te hebben.
Maar je doet ook nog iets anders. Want je laat ook merken dat je Mathijs ziet als een verstoring van je programma. Op Mathijs heeft dat veel impact. Die voelt zich al niet lekker omdat hij te laat is en door jouw zakelijke reactie voelt hij zich ook minder welkom. En de deelnemers nemen die licht negatieve beoordeling over. ‘Pff, da’s ook niet handig zeg, daar kun je toch rekening mee houden.’ Mathijs krijgt dus nog wat extra ‘minnen’.
Wees hartelijk…
Met de hartelijke ontvangst laat je merken dat je hart uitgaat naar Mathijs. Je gaat uit van zijn intentie om op tijd te komen en geeft het drukke verkeer de schuld. Zo ‘ontschuldig’ je Mathijs: hij kan er niks aan doen en was ook liever op tijd geweest. Ook deze boodschap nemen de deelnemers over. ‘Dat is pech hebben zeg, een ongeluk op de eerste dag!’ Mathijs krijgt plusjes.
…want je bent een voorbeeld
Als trainer heb je veel macht. Doordat je ‘plusjes’ of ‘minnetjes’ geeft aan de deelnemers kleur je hoe zij over elkaar gaan denken. Een deelnemer kan ontspannen als hij waardering van jou en de andere deelnemers voelt. Als hij afkeuring van jou voelt, is dat pijnlijk en bedreigend: vinden de deelnemers hem ook stom? Daardoor kruipt hij in zijn schulp en dat wil je niet. Daarom geef ik de groep altijd ‘plusjes’, ook als ik deelnemers soms lastig of irritant vindt.
Aanspreken mag, maar onder vier ogen
Dit betekent niet dat je elk gedrag kritiekloos hoeft te accepteren. Wanneer Mathijs een volgende keer weer te laat komt, gaat dat een grens over. Dan is het zaak om er iets van te zeggen. Doe dit wel onder vier ogen. Dan kan de deelnemer zijn gedrag aanpassen, zonder dat de groep er iets van merkt. Zo krijg je fijne groepen en voorkom je zwarte schapen. Door dit gesprek onder vier ogen te voeren, is het veiliger voor de deelnemer en houd je de positieve groepssfeer in stand.
2.0 versie van jezelf
Op deze manier trainen is niet gemakkelijk. Elke keer je hart openzetten voor de deelnemers kost moeite. Toch is het een belangrijk element van het trainersvak en je kunt leren om dit ‘aan te zetten’ tijdens een training. Op die manier word je als trainer de betere, 2.0 versie van jezelf, terwijl je in het gewone leven je onverdraagzame zelf kunt blijven.
Ook zo leren trainen?
Wil je ook zo leren trainen? Dan is de opleiding Train de trainer misschien wat voor je.
Sterk hoor, deze tip. Met een geweldige afsluiter :-))
Mooi zeg, uitgaan van de positieve intentie van iedereen! Ook dat is een goed voorbeeld geven. We hebben al snel ons oordeel klaar (ik ook), bijvoorbeeld als iemand te laat komt of zijn voorbereiding niet op orde heeft. Er dan vanuit gaan dat iemand dat echt niet van plan was, helpt in je eigen mildere beeldvorming op dat moment en het zal ook een positieve uitwerking op de anderen hebben in de groep en in andere situaties.
Die afsluiter 🙂 ik had er bijna overheen gelezen! Sterke tip, ga m zeker toepassen.
In een bedrijfssituatie, ook als het om een training gaat, is op tijd komen een vanzelfsprekendheid. Als trainer neem je marge om onvoorziene vertraging voor te zijn. Dat mag je van een deelnemer ook verwachten. ‘Verrast’ worden door een file is sinds 1970 geen reële situatie in Nederland. Ik neig dus naar variant 1.
Mooie vraag. Ik deed meestal een beetje van beide, zoiets als: Kom binnen, fijn dat je er nu alsnog bent. We waren al wel begonnen, we zijn bezig met….Ga lekker zitten, neem even de tijd om te landen als dat nodig is, en voel je vrij om gelijk aan te haken.
prachtige oveweging en voor iedereen beter :):)
Die afsluiter! Fantastisch! Weer zo’n heerlijk nuchtere én realistische kijk op de zaken / mensen, hahahaha!